در برابر دیگر فهرست‌ها که با آوردن هزاران هزار واژه، واژه‌هایی چون «خانه‌ام»، «خانه‌ات»، «خانه‌اش» و ...، کوشیده‌اند تا کاستی نداشته باشند؛ در این فهرست بنِ واژه به همراه ویژگی‌های کاربردی آن آمده است. برای نمونه واژه «آموزگار» ویژگی‌های «نام» و «زنده» را دارد. از این رو واژه‌های «آموزگاران»، «آموزگارم» و ... همگی درست خواهند بود.
تنها واژه‌های پارسی به کار رفته در یک نوشته درباره برنامه نویسی را فهرست کرده‌ام. خواهم کوشید تا این فهرست را گسترش دهم.
یک نمونه بیشتر نخواهم آورد. «سپر» و «سپار» دو کار واژه پارسی سرشتین‌اند. پس واژه‌هایی مانند «می‌سپرم» و «سپارش» هم درست و به آیین هستند. شوربختانه پس از یورش تازیان واژه زیبای «سپارش» تازیک شده است به «سفارش». امروزه به کار بردن واژه «سپارش» پیشنهاد نمی‌شود. اما این واژه درست است و در فهرست ما جای دارد. با دیدن این واژه به یاد آنچه آنان بر این سرزمین آباد و مردمان آن آوردند افتادم.